ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Του Κώστα Γ. Τσιλιμαντού

Τη φτώχεια, και τη δυστυχία τη γνώρισε ο Έλληνας σε πολύ τραγικότερες μορφές σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση.
 Και όμως άντεξε και αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του για να βγεί από τα δεινά της κατοχής και τότε κανένας δεν αυτοκτονούσε προτιμώντας το θάνατο από πείνα, αλλά όχι από αυτοκτονία..Και θέλω να θέσω  το σημερινό ερώτημα για τις αυτοκτονίες (μερικοί τις ανεβάζουν σε τρείς χιλιάδες) κατά τη διάρκεια της κρίσης που περνάμε: είναι τόσο χειρότερα από την κατοχή τα πράγματα σήμερα, ώστε να έχουμε τέτοια φαινόμενα; Ωφείλονται άραγε σε πλήρη φτώχεια ή μήπως, όπως εγώ πιστεύω, σε έλλειψη ψυχικής ισορροπίας και ψυχικής υγείας;

Στους λίγους αναγνώστες μου που με προσέχουν θέλω να τους τονίσω πως ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς.
Αναρωτηθείτε τι κάναμε και φθάσαμε ως εδώ; 
 Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα για να αντέξουμε και δυσκολίες και φτώχειες:  Να βρούμε ένα σκοπό που να νοηματοδοτεί τη ζωή μας.
Και τα δυο αυτά, σκοπός και νόημα, δεν έρχονται απ’ έξω, ο καθένας ψάχνει βαθιά μέσα του, σε επαφή με τον εαυτό του και τις ρίζες της ύπαρξής του, για να τα βρεί.
 Και πάντοτε, και αυτό είναι βασικό, χωρίς να αγνοεί τη συγκεκριμένη θέση του δίπλα στον συνάνθρωπό του.
Και η μορφή της κοινωνίας μάς επιβάλλει πάντοτε να λαβαίνομε υπ’όψη μας για την ομαλή συμβίωσή μας, την αναγνώριση της διαφοράς ως προς τον άλλο και της ΑΝΟΧΗΣ.που πρέπει να έχουμε στο διαφορετικό.
Σίγουρα κάποτε και η κρίση θα περάσει και η οικονομία μας θα αλλάξει.
Ακούστε και τούτο από τον εθνικό μας ποιητή:

Χαρές και πλούτη να χαθούν και τα βασίλεια, κιόλα,
Τίποτα δεν είναι, αν στητή μέν’ η ψυχή κι ολόρθη!

Και τώρα θέλω να πω για αυτόν το λαό τον μεγάλον έπαινο, διότι παρ’ όλα τα δεινά που  τον μαστίζουν, αυτος ο λαός που κάποτε τον γνωρίσαμε οξυδερκή «τυφλό»,  υγιή και αρτιμελή «ανάπηρο», με όλες τις λωβητούρες του, ήρθε η ώρα να δείξει και τον άλλο εαυτό του, της ανθρωπιάς, που τον είχε σκεπάσει η απληστία, να δείξει τι πλούτο ψυχής έκρυβε στα βάθη του και πόσο ανώτερος στέκει από δίπλα στον ευρωπαίο μικρόψυχο, ώστε να νιώθουμε περήφανοι για τη φτώχεια της αρχοντιάς μας.
Ναι είμαστε περήφανοι για το λαό μας, εμείς οι Έλληνες, κύριοι της Ευρώπης, και σας οικτείρουμε, εμείς οι φτωχοί, για την αποστεωμένη ψυχή σας.
www. Tsilimantos.com